Ze wilde het echt graag. Een mooie samenwerking met haar bloemenleverancier. Ze zou een kunstzinnige creatie maken voor haar populaire socialmediakanaal. Tienduizenden volgers heeft ze op Instagram. Waar ging het mis?
Inspirerende content maken met gratis product was juist een uitgelezen kans, en voor de leverancier een mooi podium. Alles werd anders, toen ze hoorde waar de bloemen vandaan kwamen. “Uit Zuid-Amerika? Oh nee, dat kan ik niet maken tegenover mijn volgers.” En dat was dat. De samenwerking ging niet door. Niet omdat de bloemen niet goed waren, integendeel. Niet vanwege slechte omstandigheden of twijfel over de kwaliteit. Maar omdat het negatieve imago van import zwaarder woog dan de feiten erachter.
Importbloemen roepen discussie op. En dat merk je dagelijks in de verkooppraktijk, zegt Bastiaan Houwink, teamcoördinator Frankrijk. Hij hoort via zijn collega verkopers regelmatig dat klanten afhaken zodra het woord import valt. En niet omdat ze er slechte ervaringen mee hebben. Maar puur omdat ze denken dat ze verkeerd bezig zijn als ze deze bloemen gebruiken.
“Ze hebben geen idee hoe het allemaal zit. Er is gewoon een algemeen negatief beeld over importbloemen. Zo zouden ze vervuilend zijn, onethisch en té massaal worden geproduceerd. Dat beeld is in de loop der jaren gevoed door verhalen in de media en op sociale media.’’ Dat beeld blijft hangen, zelfs bij professionals in de sector. Ironisch genoeg gebruiken diezelfde bloemisten vaak wél snijgroen uit Costa Rica of Canada. Of vliegen zelf soms van Parijs naar Milaan voor een fotoshoot. Maar een bloem die vliegt? Dat is lastig.
Dat gevoel wordt elk jaar opnieuw gevoed. “Rond Valentijnsdag,” zucht Bastiaan, “publiceren Franse media steevast negatieve verhalen over importbloemen. Foto’s van Keniaanse meren met een raar kleurtje, reportages over pesticiden in rozen, we zijn het jammer genoeg inmiddels gewend.’’
Maar vorig jaar ging het verder. Het debat over importbloemen werd opnieuw op scherp gezet door een tragisch incident. Een jong meisje, dochter van een bloemiste, overleed aan leukemie. In verschillende media werd breed uitgemeten dat haar ziekte het gevolg was van pesticiden op geïmporteerde bloemen uit Ecuador. Wekenlang beheersten de beelden, interviews en commentaren het nieuws. Kranten, televisie en socialmediakanalen doken er massaal op.
Voor veel Franse consumenten en bloemisten was dit een kantelpunt. De emoties waren heftig. De verontwaardiging groot. Ook al waren er nog veel vragen onbeantwoord, de publieke opinie was gevormd: importbloemen stonden ineens symbool voor vervuiling, gezondheidsrisico’s en oneerlijke productie. Zulke berichtgeving heeft ontzettende impact, merkt Bastiaan. “Er waren weken waarin klanten echt onrustig waren. Sommige bloemisten wilden tijdelijk geen import meer inkopen. En sommigen hebben dat standpunt nooit meer losgelaten.”
Volgens Bastiaan ligt het probleem niet in de intentie van bloemisten, maar in het gebrek aan kennis.“Veel klanten denken dat ze weten hoe het zit, maar ze kennen slechts de negatieve uitzondering op de regel. Een klein deel van het verhaal. Ze blijven hangen in wat ze horen in de media en rekenen de hele sector af op een incident. Een serieus incident hoor, je hoort mij niet zeggen dat het allemaal onzin is. Maar het is verre van het complete plaatje.’’
Bastiaan ziet een duidelijk verschil tussen twee groepen:
De bewuste bloemist, die kiest voor lokaal en weet waarom
De principiële bloemist, die nee zegt tegen import zonder alle feiten te kennen
“En die laatste groep, daar heb ik persoonlijk moeite mee. Dat frustreert me, en maakt dat ik me soms machteloos voel. Het beeld van die verre bloem is gewoon negatief,” zegt Bastiaan. “En dat blijft zo, zolang de sector niet alle feiten zichtbaar op tafel legt.”
Maar om welke feiten hebben we het dan? En wat kan een handelshuis als FM Group hierin betekenen? In deel 2 Bloemen van ver duiken we dieper in de werkelijkheid achter importbloemen.
